Ludzie mają różne osobowości i cechy. Jedni są spokojni i wycofani. Inni awanturniczy i starający się udowodnić, że racja zawsze leży po ich stronie.
Od czego zależy, jakim jest się człowiekiem? To geny zazwyczaj decydują, jaki może być charakter dziecka. Przy czym w tej kwestii panuje równouprawnienie, bo cechy charakteru można odziedziczyć zarówno po ojcu, jak i po matce. Czasem zdarza się, że dziecko jest swoistą kopią jednego albo drugiego. Bywa i tak, iż potomek odziedziczył przywary charakteru po obu rodzicach i jest taką osobowościową mieszanką. Oznacza to, że przejmują nad nim władze różne cechy charakteru rodziców w zależności od zaistniałej sytuacji. W praktyce oznacza to, że nawet spokojny nastolatek sprowokowany przez innych może stać się nad wyraz agresywny.
Jakie charaktery ludzkie można wyróżnić?
Pierwszy to flegmatyk. Takiego osobnika ciężko namówić, żeby działał szybko i robił coś spontanicznie. Flegmatycy mają raczej tendencje do spowolnienia tempa pracy i odkładania wszystkiego w czasie. Oni nie działają w myśl przysłowia, że co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj. Flegmatyk musi wszystko dokładnie przemyśleć i przeanalizować. On nie cierpi działać pochopnie, bez uprzedniego planu.
Jego brak zdecydowania widać w tak błahych sprawach, jak poranne wstawanie, ubieranie się, jedzenie czy toaleta poranna. Jemu nigdzie się nie spieszy, bo to nie zegarek jest jego panem i władcą. Flegmatyk jest na ogół spokojny, jednak nie oznacza to, iż jest pozbawiony jakichkolwiek emocji. Wręcz przeciwnie. Gdy wypomina mu się jego niezaradność i opieszałość potrafi wpaść w furię i ostro zaprotestować. Nie chce, by ciągle go poganiano i mówiono mu, co ma robić.
Na przeciwstawnym biegunie osobowościowym znajduje się choleryk. Typ ten zawsze działa na pełnych obrotach i wszędzie go pełno. Zazwyczaj ma silną osobowość i próbuje narzucać swoją wolę innym. Choleryk ma tendencję do robienia wielu rzeczy naraz, bo uważa, że ze wszystkim sobie świetnie poradzi. I owszem cholerykowi czasem wszystko się udaje, ale nie dlatego, że jest taki wspaniały, ale ze względu, że sprzyjały mu okoliczności i że inni wzięli na siebie część jego obowiązków.
Cholerykowi bardzo łatwo przychodzi osądzanie innych. Jeśli znacznie różnią się od niego pod względem charakterologicznym, natychmiast przypina im łatkę nieudaczników, obiboków i osób niezaradnych życiowo. Cholerykowi trudniej też nawiązywać przyjaźnie. Jest to spowodowane tym, iż jest bardziej nieufny i wycofany. A jego cięty język i wybuchowość emocjonalna odstrasza osoby, które ewentualnie chciałyby się z nim zaprzyjaźnić.
Kim lepiej być flegmatykiem, czy cholerykiem? Tak w zasadzie nie ma na to pytanie dobrej odpowiedzi. Plusy bycia flegmatykiem są takie, że osoby te więcej wszystko analizują i dociekają, toteż trudno im popełniać błędy pod wpływem emocji. Jedyne, co może w nich nieco denerwować, to fakt, że muszą czuć czyjąś obecność nad głową, by wydajniej pracować. Bez tego trudno im samym się zmobilizować.
Cholerykom z kolei łatwiej odnosić zawodowe sukcesy, bo są doskonale zorganizowani, sumienni i ciężka praca ich nie przeraża. Są oni na swój sposób także autentyczni. U nich co w sercu, to i na języku. Oni nie potrafią długo udawać ani zachowywać pokerowej twarzy. Emocje choleryka widać jak na dłoni. Zresztą on sam robi wszystko, by one samoistnie złe myśli opuściły jego umysł. Robi to w ten sposób, że naokoło wykrzykuje wszystkim, co o nich myśli- nie przebierając przy tym w słowach. Jego złość przybiera gwałtownie na sile zwłaszcza wtedy, gdy ktoś umyślnie wyprowadzi go z równowagi lub nadepnie mu na odcisk.
Jak sprawdzić, czy jest się flegmatykiem, czy cholerykiem? Bardzo prosto wystarczy przyjrzeć się sobie w sytuacjach stresowych. One najwięcej mówią o ludzkim charakterze. Poza tym można zrobić testy psychologiczne, nawet te darmowe online. One powiedzą nam, który typ osobowości przeważą w naszym wypadku. By testy psychologiczne były wiarygodne- należy odpowiadać na zadane pytania zgodnie z prawdą, a nie tym, co nam się wydaje. Przydzielenie do konkretnego typu osobowościowego to przecież nie wyrok. Zawsze można pracować samemu nad zmianą naszego charakteru na lepsze.
